آن که می گوید دوستت می دارم خنیاگر غمگینی است که آوازش را ازدست داده است. ای کاش عشق را زبان سخن بود. هزار کاکلی شاددر چشمان توست هزار قناری خاموش در گلوی من. ای کاش عشق را زبان سخن بود. آن که می گوید دوستت می دارم دل اندوهگین شبی است که مهتابش را می جوید. ای کاش عشق را زبان سخن بود هزار آفتاب خندان در خرام توست هزار ستاره ی گریان در تمنای من. عشق را... ای کاش زبان سخن بود.
نمی دانم چیست این حس غریب . . . از قلبم آغاز می شود، و به انگشتانم می رسد. از انگشتانم به قلم و از قلم به کاغذ دست ِ آخر هم بغض می شود و با اشک هایم به پایان می رسد. . . نمی دانم کجای شعر هایم لبخندهایت گم شدند شاید در تمامی ِ طپش های لحظه های بودنت در ترانه ای نحس گم شده بودی . . . نمی دانم ! من دوستش دارم همیشه به فکرشم ولی اون نه دوستم داره نه به فکرمه ای خداااااااااااااااااااااا عاشقان حضـــور با بعضی کارام باعث میشه فکر کنی بدم بزار بگم می دونم که چرا دلخوری ازم دوست داشتن همیشه گـــفتن نیست گاه سکوت است و گاه نگــــــاه ... غـــــریبه! این درد مشترک من و توست که گاهی نمی توانیم در چشمهای یکد یگــرنگــــاه کنیم ************************************************* پرسید به خاطره کی زنده هستی؟ با اینکه دوست داشتم با تمام وجودم داد بزنم "بخاطر تو"، بهش گفتم : "بخاطر هیچکس" پرسید : پس به خاطره چی زنده هستی؟ با اینکه دلم داد میزد "به خاطر دله تو"، با یه بغز غمگین بهش گفتم "بخاطر هیچّی" ازش پرسیدم : تو بخاطر چی زنده هستی؟ در حالی که اشک تو چشمش جمع شده بود گفت : بخاطر کسی که بخاطر هیچ زندست. دوست داشتن همیشه گـــفتن نیست گاه سکوت است و گاه نگــــــاه ... غـــــریبه! این درد مشترک من و توست که گاهی نمی توانیم در چشمهای یکد یگــرنگــــاه کنیم ************************************************* پرسید به خاطره کی زنده هستی؟ با اینکه دوست داشتم با تمام وجودم داد بزنم "بخاطر تو"، بهش گفتم : "بخاطر هیچکس" پرسید : پس به خاطره چی زنده هستی؟ با اینکه دلم داد میزد "به خاطر دله تو"، با یه بغز غمگین بهش گفتم "بخاطر هیچّی" ازش پرسیدم : تو بخاطر چی زنده هستی؟ در حالی که اشک تو چشمش جمع شده بود گفت : بخاطر کسی که بخاطر هیچ زندست. دوست داشتن همیشه گـــفتن نیست گاه سکوت است و گاه نگــــــاه ... غـــــریبه! این درد مشترک من و توست که گاهی نمی توانیم در چشمهای یکد یگــرنگــــاه کنیم ************************************************* پرسید به خاطره کی زنده هستی؟ با اینکه دوست داشتم با تمام وجودم داد بزنم "بخاطر تو"، بهش گفتم : "بخاطر هیچکس" پرسید : پس به خاطره چی زنده هستی؟ با اینکه دلم داد میزد "به خاطر دله تو"، با یه بغز غمگین بهش گفتم "بخاطر هیچّی" ازش پرسیدم : تو بخاطر چی زنده هستی؟ در حالی که اشک تو چشمش جمع شده بود گفت : بخاطر کسی که بخاطر هیچ زندست. خدایا ... دوست دارم تا فردا ا ا ا ا دوست دارم تا دریا ا ا ا ا ساعتی از شقایق دقیقه های عاشق دوست دارم تو بارون تموم این دقایق سبد سبد ستاره رو دوشه شب سواره اگه فردا نباشـــه دوست دارم دوباره گفت: عاشقی مرد، بیا به یادش لحظه ای سکوت کنیم . گفتم: اگر بخواهیم برای عاشقان سکوت کنیم، باید عمری را ساکت باشیم
زیاد مهم نیست دارم خودم را فراموش میکنم که چند سال است این خانه...
دیوارهایش بوی کافور می دهند که همیشه همین که توی خودم فریاد میزنم همه جا سرخ میشود نه !!!!! به من دست نزنید هنوز به مردن خود عادت نکرده ام این جا روز نمیشود فقط بگویید قلب من کجا افتاده است؟ که دیگر پیدایش نمی کنم............
به هم سلام کردیم وهوا ابری شد خیالی قدم می زدیم و دستان هم را....... کمی از باران دردهایمان را فهمید روز بعد چند سال بعدبود که رد شدیم از کنار هم به هم نگاه کردیم هوا هنوز ابری بود و در دستان مشت کرده ما باران به درد خودش می پیچید !!!! چه فردای بی تقویمی که دیواربا شکل همیشگی اش از سروکول پیچکی بالا میرود و من چنان زخمی شده ام که حتی دروغ رفتنت را باور کرده ام شاید یک صندلی خالی و یک فنجان قهوه که نمیدانم راستی امروز چندم کدام ماه است؟ صدای پای عشق.... لحظه ای گوش فرا دهیم... لحظه ای گوش جان سپاریم به زیباترین ترنم زندگی. آن هنگام که قدم ها صدای عشق می دهند و هرگام نسیم دلداده گی با خود دارد. تردید نکنید این صدای پای عاشق است. عاشقی که با ((کفش های غمگین عشق)) گام بر می دارد.
اره چون وقتی سختی میاد یه عالمه گوش تو که فقط شنوا به دادمه
به خودت میگی موقعه مشکلات به یادمه دلگیر نشو این مرامه یه ادمه
با تو می رسه به سختی ها منظورم از گل نازم خدا بوده منظورم
چشمانم را می گشایم، دیواری است به بلندای نا امیدی ...
در خود می پیچم و بغض می کنم .
چون درختی شده ام که تبر بر شاخسارش فرو می آورند و نفس در ریشه هایش تنگ می شود ...
خدایا در این دیوار پی روزنم که خویش را از این همه منجلاب فسادی بیرون کشم ...
خدایا دستتت را بر شانه های خسته ام قرار بده ...
ای خدای بزرگ
تویی که به کوه فرمان ایستادن داده ای و به رود فرمان رفتن ...
به پرندگان فرمان پرواز و به ستارگان فرمان درخشیدن داده ای .
به من نیز بیاموز ایستادن و رهایی را ...
پرواز و روشنایی را ...
تا شاخسار شکسته ام را جوانه های امید بشکفد ...
ای خدای بزرگ ...
ای خدای متعال ...
و ای خدای منّان می خواهم یاد بزرگت در تار و پود جانم رسوخ کند ...
آنچنان که باران به درختان می بخشد تا شاخه های بلند به آسمان برسد ...
من درمانده تشن? محبّت توام ...
صدایم کن تا حجم این همه فریاد از خاطرم پاک شود ...
تا جز صدای پاک قدسی تو چیزی نشنوم ...
خدایا ...
ای خدای بزرگ و مهربان ...
نگاهم کن تا فراموش کنم این نگاههای بی خورشید و آشفته را ...
و جز چشمان مهربان تو هیچ نبینم ...
می خواهم خالی شوم از هر چه غیر توست ...
از این زمین پر هیاهو که درشب و روزش مردم روح و تن می سپارند ...
خدایا دلم تنگ آرامشی ژرف است، تو را می خوانم ...
دستم را بگیر و خاطر ابریم را به خورشید بسپار ...
و لحظه ای این جان بی قرار را به خویش نگذار ... یا ارحم راحمین ...
شاید ببینمت بــــــــــــاز تو وقت خواب و رویــــــــــا
| قالب وبلاگ : قالب وبلاگ |
درباره سایت
نویسندگان وبلاگ :
عزیز دلم (@)[19]
تقدیم به او که نبود ولی حس بودنش بر من شوق زیستن داد . دلم برای کسی تنگ است که آفتاب صداقت را به میهمانی گلهای باغ می آورد و گیسوان بلندش را به باد می داد و دست های سپیدش را به آب می بخشید و شعرهای خوشی چون پرنده ها میخواند... آرام اشک میریزم تا سکوت این خلوت عاشقانه نشکند. در خلوت تنهایی ام برای دل خویش مینویسم ، نوشته هایی که شاید یادگاری باشد از روزهایی که همدمی نبود مرا تا سر بر شانه هایش گذارم و ناگفته هایم را برایش بازگویم .
منوی سایت
پیوند های روزانه
آرشیو سایت
پیوند ها
طراح قالب
امکانات سایت