عاشق و بی پروا منم ، خاموش و شیدا و غریب

 

دنبال آزادی و شور ، در پیش عشق بی رقیب

 

تموم زندگی من ، حسرت و دلواپسیه

 

ساده بگم ، قصه من ، نمادی از بی کسیه

 

یکی اومد ، هزار تا رفت ، یه شادی و هزارتا غم

 

خدای من ، به کی بگم ؟ کی بشه از دنیا برم

 

همیشه گریونه چشام ، همیشه حیرونه نگام !

 

بگو چرا قصر وفا ، همیشه ویرونه برام

 

می گن جونی تو هنوز، چی می گی از شادی بگو

 

نمی دونن که بخت من ، از راحتی نبرده بو

 

روزا به فکر رفتنم ، شبا دچار موندنم

 

انگاری جا خوش کرده غم ، توی طنین خوندنم !

 

واسه من بی سرپناه ، هیچ سقفی پیدانمی شه

 

تو این زمونه غریب ، هیچ دلی دریا نمی شه

 

شبا تا صبح دعا و اشک ، روزا تا شب غم و جنون

 

بهار دیگه تموم شده ، اومده باز فصل خزون

 

نمی دونم حرف دلو چه جوری فریاد بزنم

 

دل می گه بیرونش کنم ، افسوس و آه و از تنم

 

کاشکی ! که این ترانه ها ، هیچ جایی پیدا نمی شد

 

کاشکی ! که بین عاشقا ، هیچ کسی تنها نمی شد

 

دوباره بیت آخرو ،همون غم همیشگیم

 

هزار تا بیتم که بشه ، درست نمی شه زندگیم

 

عکس خودمه

نوشته شده در پنج شنبه 89/10/23ساعت 5:11 عصر توسط علی نظرات ( ) | |