گفت: عاشقی مرد، بیا به یادش لحظه ای سکوت کنیم . گفتم: اگر بخواهیم برای عاشقان سکوت کنیم، باید عمری را ساکت باشیم
زیاد مهم نیست دارم خودم را فراموش میکنم که چند سال است این خانه...
دیوارهایش بوی کافور می دهند که همیشه همین که توی خودم فریاد میزنم همه جا سرخ میشود نه !!!!! به من دست نزنید هنوز به مردن خود عادت نکرده ام این جا روز نمیشود فقط بگویید قلب من کجا افتاده است؟ که دیگر پیدایش نمی کنم............
به هم سلام کردیم وهوا ابری شد خیالی قدم می زدیم و دستان هم را....... کمی از باران دردهایمان را فهمید روز بعد چند سال بعدبود که رد شدیم از کنار هم به هم نگاه کردیم هوا هنوز ابری بود و در دستان مشت کرده ما باران به درد خودش می پیچید !!!! چه فردای بی تقویمی که دیواربا شکل همیشگی اش از سروکول پیچکی بالا میرود و من چنان زخمی شده ام که حتی دروغ رفتنت را باور کرده ام شاید یک صندلی خالی و یک فنجان قهوه که نمیدانم راستی امروز چندم کدام ماه است؟
| قالب وبلاگ : قالب وبلاگ |
درباره سایت
نویسندگان وبلاگ :
عزیز دلم (@)[19]
تقدیم به او که نبود ولی حس بودنش بر من شوق زیستن داد . دلم برای کسی تنگ است که آفتاب صداقت را به میهمانی گلهای باغ می آورد و گیسوان بلندش را به باد می داد و دست های سپیدش را به آب می بخشید و شعرهای خوشی چون پرنده ها میخواند... آرام اشک میریزم تا سکوت این خلوت عاشقانه نشکند. در خلوت تنهایی ام برای دل خویش مینویسم ، نوشته هایی که شاید یادگاری باشد از روزهایی که همدمی نبود مرا تا سر بر شانه هایش گذارم و ناگفته هایم را برایش بازگویم .
منوی سایت
پیوند های روزانه
آرشیو سایت
پیوند ها
طراح قالب
امکانات سایت