هرکسی عاشق شود کارش به عصیان می کشد نکن با من چنین ای عشق کهنه
عشق آدمهای ترسو را به میدان می کشد
گرچه از تقدیر آدم ها کس آگاه نیست
رنج فال قهوه را عمری ست فنجان می کشد
سیب راحوا به آدم دادو شیطان شد رجیم!!
آه از این دردی که یک عمر است شیطان می کشد
آسمان نازا که باشد رود می خشکد ولی
رنج این خشکیدگی را آسیابان می کشد
کی خدا در خاطرات خلقتش خطی سیاه
عاقبت با بغض دور نام انسان می کشد؟؟
نه! خدا تا لحظه ی مرگ از بشرمایوس نیست
انتهای هرزگی گاهی به ایمان می کشد
خوب می دانم چرا با من مدارا می کنی
جور جهل بره را همواره چوپان می کشد
برده داران خوب می دانند کار خویش را
برده وقتی اسیر شد کارش به طغیان می کشد
| قالب وبلاگ : قالب وبلاگ |
درباره سایت
نویسندگان وبلاگ :
عزیز دلم (@)[19]
تقدیم به او که نبود ولی حس بودنش بر من شوق زیستن داد . دلم برای کسی تنگ است که آفتاب صداقت را به میهمانی گلهای باغ می آورد و گیسوان بلندش را به باد می داد و دست های سپیدش را به آب می بخشید و شعرهای خوشی چون پرنده ها میخواند... آرام اشک میریزم تا سکوت این خلوت عاشقانه نشکند. در خلوت تنهایی ام برای دل خویش مینویسم ، نوشته هایی که شاید یادگاری باشد از روزهایی که همدمی نبود مرا تا سر بر شانه هایش گذارم و ناگفته هایم را برایش بازگویم .
منوی سایت
پیوند های روزانه
آرشیو سایت
پیوند ها
طراح قالب
امکانات سایت