این پست رو تقدیم میکنم به هر کسی که دلش شکسته و مجبور شده به هر حال عشقش رو فراموش کنه گر زه فراموشی عشقت می خواره شدم رفتم و می را زدم و مست شدم بر در می خونه دو سه پیک خوردم افسوس که در ساقه می عکس تو افتاد افسوس که از این راه نیافتم علاجی با منقل و وافور شدم همدم تریاک گفتند کنون زه می خونه آروم نگیری
رو سوی خرابات بکش بنگ رفتم به خراباتی و یکباره خودم را در دود و دم بنگها رها کردم دچار توهم شدم موش را شیر میدیدم و شیر را موش اما چه بگویم که در آن حالت نعشه از حلقه وهر دوذ هزار حلقه گیسوی تو دیدم انجام من آن شد که بجز گرد سفید همدم و همیار ندیدم اما چو نشستم نفسی چند کشیدم در زر ورقش رقص کنان قامت دلجوی تو دیدم
| قالب وبلاگ : قالب وبلاگ |
درباره سایت
نویسندگان وبلاگ :
عزیز دلم (@)[19]
تقدیم به او که نبود ولی حس بودنش بر من شوق زیستن داد . دلم برای کسی تنگ است که آفتاب صداقت را به میهمانی گلهای باغ می آورد و گیسوان بلندش را به باد می داد و دست های سپیدش را به آب می بخشید و شعرهای خوشی چون پرنده ها میخواند... آرام اشک میریزم تا سکوت این خلوت عاشقانه نشکند. در خلوت تنهایی ام برای دل خویش مینویسم ، نوشته هایی که شاید یادگاری باشد از روزهایی که همدمی نبود مرا تا سر بر شانه هایش گذارم و ناگفته هایم را برایش بازگویم .
منوی سایت
پیوند های روزانه
آرشیو سایت
پیوند ها
طراح قالب
امکانات سایت